Vilppu's 2013 + "Imperium" Hunter

Czy Was też irytują nagrody Grammy? Bo mnie bardzo. Czekam na nie i czekam. A później dowiaduję się, że np. Janelle Monae nie zdobyła żadnej nominacji, za to kilka zgarnęło... Roar. Postanowiłem nie tyle to zmienić (bo przecież nie zmienię decyzji jury), ale w inny sposób stawić temu czoło. Oto moje nagrody. Vilppu's 2013.

GENERAL FIELD

Album of the Year

• Janelle Monae, The Electric Lady
• Michael Buble, To Be Loved
• Robbie Williams, Swings Both Ways
• Tarja, Colours in the Dark
• Woodkid, The Golden Age

Song of the Year

(w tej kategorii brany pod uwagę jest głównie tekst)

• Coldplay, Atlas
• Kelly Rowland, Dirty Laundry
• Lorde, Royals
• Tarja, Victim of Ritual
• Woodkid, The Other Side

Record of the Year

(w tej kategorii pod uwagę brane są produkcja oraz melodia)

• Black Sabbath, God Is Dead?
• Mariah Carey, The Art of Letting Go
• The Pretty Reckless, Going to Hell
• Tarja, Victim of Ritual
• Woodkid, Run Boy Run

Best New Artist

• Ariana Grande
• Imagine Dragons
• Lorde
• Macklemore & Ryan Lewis
• Woodkid

Best Duo/Group Performance

• Janelle Monae feat. Miguel, PrimeTime
• Kelly Rowland feat. Beyonce & Michelle Williams, You Changed
• Mariah Carey feat. Miguel, #Beautiful
• Robbie Williams feat. Rufus Wainwright, Swings Both Ways
• Tarja feat. Justin Furstenfeld, Medusa

POP FIELD

Best Pop Song

• Birdy, Wings
• Celine Dion, Loved Me Back to Life
• Christina Aguilera, We Remain
• Daft Punk feat. Pharrell, Get Lucky
• Lorde, Tennis Court

Best Pop Album

• Birdy, Fire Within
• Celine Dion, Loved Me Back to Life
• Justin Timberlake, The 20/20 Experience - The Complete Experience
• Daft Punk, Random Access Memories
• Lorde, Pure Heroine

ROCK/ALTERNATIVE FIELD
(początkowo miałem te gatunki wydzielić, jednak ostatecznie zdecydowałem się podwoić liczbę nominowanych) 

Best Rock/Alternative Song

• Alter Bridge, Addicted to Pain
• Arctic Monkeys, Do I Wanna Know?
• Black Sabbath, God Is Dead?
• Depeche Mode, Heaven
• Editors, A Ton of Love
• Imagine Dragons, Radioactive
• Kings of Leon, Wait for Me
• The National, Demons
• The Pretty Reckless, Going to Hell
• Tarja, Victim of Ritual

Best Rock/Alternative Album

• Alter Bridge, Fortress
• Arcade Fire, Reflektor
• Arctic Monkeys, AM
• Atek Radaj, Not Too Old
• Black Sabbath, 13
• Editors, The Weight of Your Love
• Kings of Leon, Mechanical Bull
• The National, Trouble Will Find Me
• Queens of the Stone Age, ...Like Clockwork
• Tarja, Colours in the Dark

R&B/SOUL FIELD
(od początku miały być razem, więc tu będzie standardowa liczba nominacji)

Best R&B/Soul Song

• Beyonce, Haunted
• Janelle Monae feat. Miguel, PrimeTime
• John Legend, Made to Love
• Kelly Rowland, Dirty Laundry
• Mariah Carey, The Art of Letting Go 

Best R&B/Soul Album

• Ariana Grande, Yours Truly
• Beyonce, Beyonce
• Janelle Monae, The Electric Lady 
• John Legend, Love in the Future
• Kelly Rowland, Talk a Good Game

POLISH FIELD

Best Polish Song

• Atek Radaj, Full Sunrise
• Dawid Podsiadło, Nieznajomy
• Ewa Farna, Rutyna
• Patrycja Markowska, Wielokropek
• Sylwia Grzeszczak, Kiedy tylko spojrzę

Best Polish Album

• Atek Radaj, Not Too Old
• Dawid Podsiadło, Comfort and Happiness
• Ewa Farna, (W)inna?
• Sylwia Grzeszczak, Komponując siebie
• Ukeje, Ukeje

MOVIE FIELD

Best Movie Song

• Coldplay, Atlas
• Christina Aguilera, We Remain
• Florence + the Machine, Over the Love
• Mariah Carey, Almost Home
• Sia, Kill and Run

Best Soundtrack

• 12 Years a Slave
• The Great Gatsby: Music from Baz Luhrmann's Film
• The Hunger Games: Catching Fire
• Metallica: Through the Never
• The Walking Dead: AMC Original Soundtrack, Vol. 1

Komentarz: oczywiście nie znam wszystkich tegorocznych utworów i albumów. Niektórych dobrych i ciekawych nie udało mi się zawrzeć. Poza tym skupiłem się na gatunkach, które mnie interesują. Dlatego też brak tu muzyki latynoskiej czy gospelu. Jestem jednak ze swoich nominacji zadowolony.

Wyniki podzielą się na dwie części: My Choice oraz People's Choice. Klikając w nazwę kategorii, przeniesiecie się do sondy, w której będziecie mogli zagłosować na swoich faworytów. Oprócz tego ja sam wybiorę własnych zwycięzców.

A w ramach bonusu - recenzja albumu Imperium Huntera.

Już na samym początku zaznaczmy: to nie jest zły album. Przeciwnie – podoba mi się, momentami nawet bardzo. Jednak dla takiego zespołu jak Hunter niektóre utwory są zwyczajnie niegodne. A może inaczej – moje ogromne oczekiwania zwyczajnie zabiły tę płytę.

Hunter to dla mnie już legenda polskiej sceny metalowej. W swojej karierze (trwającej już od 1985 roku) wydali pięć albumów (sześć wliczając nowy). Do tej pory wszystkie udane. Debiutanckie Requiem lubię zdecydowanie najmniej. Jednak i na nim znalazłem kilka fantastycznych utworów (Requiem, Freedom, Żniwiarze umysłów). Kolejne – Medeis - jeszcze bardziej mi się spodobało. Dynamiczniejsze, zwyczajnie ciekawsze od poprzedniego. Jednakże dopiero T.E.L.I… dosłownie wbiło mnie w fotel. Pełne niebanalnych, różnorodnych rozwiązań, bardzo dobrych tekstów i świetnego wokalu. Jeszcze wyżej poprzeczkę podniosło HellWood. Inspirowana filmami, tajemnicza płyta szybko zdobyła me serce. A Arges to jeden z moich ukochanych utworów wszech czasów. Dobrze słuchało się także Królestwa, choć nie dorównało poprzednim dwóm krążkom. A Imperium? Zapowiadane jako mroczniejsza kontynuacja Królestwa na tle reszty twórczości Huntera wypada dość blado. Niestety.

Królestwa bywają piękne, Imperia – nigdy

Wad ten album kilka ma. Przede wszystkim nieporozumieniem – a nawet najgorszym kawałkiem w całej twórczości Huntera – jest dla mnie Imperium miłości. Miała to być chyba miłosna ballada. Coś jednak nie wypaliło. Piosenka charakteryzuje się nudną, mało ciekawą melodią, słabym, jakby wymęczonym wokalem oraz nijakim tekstem. Nie przepadam także za Imperium mæczety. Piosenka charakteryzuje się nudnym, zbyt rozlazłym refrenem. Jedyne, co zdobyło moje uznanie, to solówka gitarowa (krótka niestety) w moście. Całkiem podoba mi się (ale nadal jest poniżej poziomu zespołu) Imperium diabła. Szczególnie spodobał mi się w nim chórek w refrenie. Pod względem melodycznym to mocny, lecz łatwo wpadający w ucho numer.

Na szczęście na Imperium znalazło się także kilka naprawdę udanych utworów. Na mojego faworyta wyrasta bez wątpienia Imperium trujki. Zachwyca całość kompozycji. Muzycznie trzyma w napięciu do ostatniej sekundy. Szczególnie partie elektrycznych skrzypiec, które nadają piosence sporo dramatyzmu i powagi. Drak brzmi nawet lepiej niż w innych utworach. Najbardziej kocham mimo tego tekst, ale o nim jeszcze wspomnę. Po piętach Imperium trujki depcze Imperium strachu. To dla mnie zdecydowanie dwie najbardziej porażające i mrożące krew w żyłach kawałki. W Imperium strachu bardzo podoba mi się przede wszystkim wgniatająca w fotel końcówka. Oprócz nich na krążku znajdziemy takie utwory jak mocne, ale i szybkie, wręcz rozrywkowe Imperium szczujszczuura, thrash metalowe (z cudownymi riffami gitarowymi) Imperium zawiści orzeszpospolitej oraz mające niesamowitą, mrożącą krew żyłach, będącą monologiem końcówką Imperium waraciwara. Choć wszystkie uwielbiam, nie równają się z Imperium uboju. Numer został singlem promującym płytę, co było moim zdaniem świetnym posunięciem, gdyż godnie zapowiada materiał. To nieco niepokojący, a przy tym prześmiewczy kawałek z genialnym wykonaniem.

Imperium charakteryzuje się bardzo udanymi tekstami. Choć te do Imperium miłości czy Imperium diabła bardziej irytują niż zachwycają, tak pozostałe szybko zdobyły me serce. Imperium zawiści orzeszpospolitej bardzo dobrze opisuje mentalność ludzi w naszym kraju. Jak w tytule – charakteryzuje nas zawiść. Uwielbiam także nawiązujące do muzułmanów (moja interpretacja) Imperium mæczety oraz w prześmiewczy sposób poruszające temat uboju rytualnego Imperium uboju. W wielu tekstach pojawiają się aluzje do Boga. Często stawiające jego istnienie pod znakiem zapytania, co zgadza się z moimi własnymi przekonaniami. Szczególnie jednak kocham dwa fragmenty: jeden z Imperium strachu:

Lecz zanim życia zgaśnie w nim
zapozna dna rynsztoków rym
w poczuciu win – Krainie Tanich Win
Tam będzie Królem Pustych Flach
aż w końcu – BACH!
Czas sypnie w usta… PIACH!

a drugi z Imperium trujki:

Czasem jeden dotyk Nieba w bestię zmieni Cię
Wtedy nowy koszmar już nie skończy się we śnie
Wtedy CZARNOBIAŁY Anioł wezwie Was.. NABÓJ!!!
WTRÓJANIELETRUJ!!!

Imperium mogłoby stać się albumem roku. Gdyby zespół postawił wyłącznie na utwory w stylu dwóch pierwszych ujawnionych (Imperium trujki, Imperium uboju), mógłby nawet być krążkiem dziesięciolecia. Niestety poza kilkoma piosenkami płyta nie zachwyca. A nawet rozczarowuje. Zdecydowanie nie chcę słuchać Huntera w stylu Imperium miłości czy Imperium waraciwara. I nawet Drak brzmi jakoś tak gorzej niż na HellWood czy na Królestwie. I tu właśnie pojawia się największy problem longplaya. Nie da się odciąć jednej płyty od reszty twórczości. A Imperium bardzo od pozostałych odstaje. Koniec końców nie jest to jednak zły materiał. Przeciwnie – słucha się go dobrze, a ewentualne niedociągnięcia nadrabiają mocne, udane melodie oraz niebanalne, rewelacyjne teksty.

Ocena: 4/6
Najlepsze: Imperium trujki, Imperium strachu, Imperium uboju, Imperium zawiści orzeszpospolitej
Najgorsze: Imperium miłości, Imperium mæczety