"Trouble" Natalia Kills

Tytuł: Trouble

Wykonawca: Natalia Kills

Rok wydania: 2013

Gatunek: pop, electropop, dance-pop

Wytwórnia: will.i.am, Cherrytree, Interscope, Dandyville

Single: Problem, Saturday Night, Outta Time

Próbowała, próbowała i w końcu jej się udało. Natalia Noemi Keery-Fisher w show biznesie już od dawna próbuje swoich sił. Po każdej porażce zmieniała jednak swój pseudonim. Dziś możemy posłuchać drugiej płyty wydanej pod szyldem Natalia Kills. Pierwsza – Perfectionist – ukazała się w 2011 roku. Jak na płytę perfekcjonistki był to dość słaby materiał. Dziś możemy już posłuchać Trouble. I czy płyta okazała się dla mnie kłopotliwa?

Natalia przy każdej możliwej okazji opowiadała, że jej muzyka to mroczne oblicze popu. Odważna deklaracja czy może raczej pieprzenie o Szopenie? Niestety, ale to drugie. Na Trouble z tym nie lepiej. Wokalistka nagrywa głównie electropopowe piosenki. W wielu sięga też po muzykę taneczną oraz gitarowe riffy, przywodzące na myśl rock elektroniczny. I tu pojawia się jeden z problemów Trouble – kim w ogóle jest Natalia? Sobą czy postacią wykreowaną przez wytwórnię? Na płycie jawi nam się jako dwie różne osoby. Z jednej strony mamy tu radiowe, taneczne i popowe, kolorowe i radosne numerki pokroju Outta Time czy Saturday Night. A z drugiej wokalistka próbuje nas kupić nawiązaniami do (względnie) agresywnego pop rocka w Daddy’s Girl czy Problem. I które jej oblicze jest prawdziwe?

Album promowany jest trzema singlami. Pierwszy z nich – Problem – ukazał się na początku tego roku. Uważam go za jedną z najbardziej zmarnowanych piosenek na płycie. Zaczyna się super. Mocny, przekonywujący riff gitarowy, przebojowa zwrotka. Po takim wstępie oczekiwałem na prawdziwą bombę w postaci refrenu. Czekałem i czekałem, aż… zorientowałem się, że refren leci już po raz trzeci. Niczym nie różni się od zwrotek. Poza tym kompozycja po kilku przesłuchaniach zaczyna męczyć. Nie lepiej jest w Saturday Night oraz Outta Time. Nie rozumiem, czemu wybrano je na single. Niczym ciekawym się z tłumu nie wyróżniają. To zwyczajne, taneczne kawałki, którym zupełnie brakuje przebojowości i energii. Usnąć przy nich można. Aż strach powiedzieć, ale na płycie znajdziemy jeszcze gorsze kompozycje.

Wielkim kłopotem Kłopotu są refreny piosenek. W większości nijakie, nudne, monotonne. Zarówno producenci, jak i sama Natalia dwoili się i troili, ale refreny w ogóle nie wpadają w ucho. Brak im werwy i energii. Same zwrotki wypadają niewiele lepiej. Nie budzą żadnych emocji. To ich największy minus. Większość kawałków przejdzie gdzieś tam w tle, niezauważona (Watching You, Outta Time, Daddy’s Girl). A dodanie gitar w utworach takich jak Boys Don’t Cry czy Daddy’s Girl nie pomaga. Idąc dalej, na płycie znajdziemy też takie piosenki jak dziecinne, banalne i wręcz prostackie (refren – stop me, stop me, uuuu…) Stop Me, nijakie i męczące Trouble oraz Devils Don’t Fly ze świetnymi zwrotkami i okropnym refrenem. Jednak najbardziej nie potrafię przeboleć Television. Zaczyna się naprawdę cudownie. Natalia przemawia, słyszymy tajemniczą muzykę. Szkoda tylko, że po ok. 1,5 minuty piosenka zupełnie zmienia brzmienie. Staje się taneczna, bardzo pospolita, nijaka. Znacznie lepszym pomysłem byłoby podzielić ją na intro oraz oddzielny kawałek. W aktualnym układzie należy do najsłabszych.

Z całego Trouble podobają mi się raptem trzy utwory. Przede wszystkim Controversy. W przeciwieństwie do opisanych wyżej piosenek ta ma jakiś charakter. Muzyka jest mocna, wyrazista. Wokalistka nie śpiewa, a mówi. Uważam, że to naprawdę dobry kawałek, który na dodatek łatwo zapamiętać. Podobnie zresztą jest w Rabbit Hole. Bardzo chwytliwy, przebojowy numer. Wreszcie niejednostajny. Natalia śpiewa w nim bardzo różnorodnie. W niektórych fragmentach niemal rapuje. Jednak moim ulubionym utworem na Trouble jest ballada Marlboro Lights. Takiej piosenki oczekiwałem po piosenkarce. Jest delikatna, zagrana głównie na pianinie. Natalia brzmi w niej naprawdę pięknie. Uważam, że powinna śpiewać takie proste, ale chwytające za serce ballady.

Teksty piosenek? Typowe dla tego typu gwiazdek. Natalia śpiewa, jaka to ona jest zła, niegrzeczna, wyzywająca itp. itd. Wiele tekstów jest też schematycznych (refreny typu that girl is a problem, girl is a problem, problem, problem…) czy też nijakich opowiadających o seksie (Rabbit Hole, w którym wokalistka śpiewa, że będzie… pieprzyć królika). Mamy też pseudo-kontrowersyjne Controversy czy nudne Television. Nic wartego uwagi.

Płyta Trouble jest raczej słaba. Natalia nie wymyśliła koła – powieliła po prostu pomysły wielokrotnie wykorzystywane przez inne gwiazdy popu. Nie ma jednak głosu Christiny Aguilery, pomysłów Madonny czy charyzmy Gwen Stefani. Wokalnie wypada jednak nawet nieźle. Jeśli tylko podreperuje swój liryczny warsztat i sięgnie po mocniejsze, bardziej wyraziste melodie, może być lepiej.

Ocena: 2/6
Najlepsze utwory: Marlboro Lights, Controversy, Rabbit Hole
Najsłabsze utwory: reszta