"Unorthodox Jukebox" Bruno Mars

 

Tytuł: Unorthodox Jukebox

Wykonawca: Bruno Mars

Rok wydania: 2012

Gatunek: pop, r&b, reggae

Single: Locked Out of Heaven, Young Girls

Dwa lata temu (w Polsce nieco tylko ponad rok) ukazał się pierwszy album Bruno Marsa – „Doo Wops and Hooligans”. Z początku strasznie mi się podobał, jednak z każdym przesłuchaniem coraz bardziej miałem go dość. W rezultacie dziś oceniam go znacznie gorzej. Kilka piosenek na nim zawartych lubię („Count on Me”, „The Lazy Song”), inne wręcz przeciwnie. Mimo tego na „Unorthodox Jukebox” czekałem i miałem nadzieję, że będzie to dobry krążek. Polubiłem wokalistę. Czy zaspokoił moje oczekiwania?

Pierwszym singlem z albumu stał się kawałek „Locked Out of Heaven”. Z początku nieco mnie irytował, dziś udało mi się go polubić. Ma niesamowicie pozytywną energię. Nie wiem jak Wy, ale ja tu widzę (słyszę) nawiązania do twórczości zespołu The Police. I choć nieszczególnie przepadam za ich muzyką, to „Locked Out of Heaven” z powodzeniem mogłoby się znaleźć na którejś z ich płyt. Po przesłuchaniu całego „Unorthodox Jukebox” stwierdziłem też, że to właśnie „Locked Out of Heaven” było najtrafniejszym wyborem na singla. I – niestety – nie mam pomysłu, który numer mógłby go zastąpić. Postawiono na „Young Girls”. Jak dla mnie wybór średni. Piosenka jest chyba najbardziej komercyjna na płycie. Z drugiej jednak strony nie robi na słuchaczu żadnego wrażenia. Jakaś taka rozlazła i mało ciekawa.

O ile na debiucie Bruna dominowały pop i reggae z elementami r&b, tak na „Unorthodox Jukebox” nie ma określonego jednego gatunku. Krążek jest bardzo różnorodny. Dostajemy więc mieszankę r&b i funku w „Treasure”, elementy reggae w „Show Me” czy nawet rockowe akcenty w „Gorilla”. Z szybszych numerów warto zwrócić uwagę na „Money Make Her Smile”. Należy ona niestety do słabszych pozycji z albumu. Podszyta elektroniką piosenka po prostu mi się nie podoba. Trudno wytłumaczyć dlaczego. Jednak i tak ładnie się przedstawia w porównaniu do „Young Girls”. Podoba mi się natomiast wyżej wspomniane „Gorilla”. Zaczyna się spokojnie, później nieco się rozkręca. Mars brzmi bardzo dobrze. Nieco nawet zadziornie. „Treasure” to przyjemny numer. Gorzej z „Show Me”. Ja po prostu nie czuję muzyki reggae. Gdybym był jej fanem, z pewnością spojrzałbym na kawałek łaskawszym wzrokiem. Dla mnie jest jednak trochę zbyt leniwy.

Najlepiej Bruno sprawdza się w spokojnych utworach. Co prawda te z poprzedniej płyty (kiepskie „Grenade” i zdecydowanie zbyt depresyjne „Talking to the Moon”) przedstawiały się średnio, ale już ballady zawarte na tym krążku bardzo mi się podobają. Jedną z nich jest „Moonshine”. Piosenka została udostępniona przez wokalistę do odsłuchu na długo przed wydaniem albumu. I, co tu dużo mówić, powaliła mnie. Takiego Bruna jeszcze nie słyszeliśmy. Brzmi bardzo romantycznie, ale i ciekawie. Nie zdziwię się, jeśli po tym numerze zdobędzie jeszcze większe rzesze wielbicielek, które będą piszczeć na dźwięk jego głosu. Nie gorzej przedstawia się sama muzyka. Nawiązuje nieco do lat 80. za co artysta ma u mnie dużego plusa. Podobną balladę mógłby nagrać Michael Jackson. Podoba mi się także wieńczące płytę, spokojne „If I Knew”. Trwa co prawda tylko 2 minuty, ale nie czuję po nim niedosytu. Kawałek jest akustyczny. Bruno bardzo dobrze sprawdza się w takiej stylistyce. Jednak moim zdecydowanym faworytem jest ballada „When I Was Your Man”. Ma bardzo ładną melodię. Jest raczej prosta, ale prawdziwa. Piękna po prostu. Muzyka ogranicza się (chyba) tylko do dźwięków pianina. Artysta nie zaczął na szczęście w połowie piszczeć (jak np. w „Just the Way You Are”). Podoba mi się jego wykonanie.

Nic nowego do płyty nie wnoszą teksty. Jedne może są i ładne, ale inne (jak np. ten do „Gorilla”) niczego sobą nie reprezentują: You and me baby making love like gorillas (PL: Ty i ja kochanie, kochający się jak goryle). Podobnie zresztą z „Locked Out of Heaven” czy „Young Girls”. Ładnie przedstawia się natomiast “When I Was Your Man”: Too young, too dumb to realize That I should have bought you flowers and held your hand Should have gave you all my hours when I had the chance (PL: Za młody, za głupi by zrozumieć Że powinienem kupić Ci kwiaty i trzymać za rękę Powinienem poświęcić Ci cały mój czas, gdy miałem okazję).

Nowy krążek Bruno Marsa zrobił na mnie całkiem dobre wrażenie. Na pewno podoba mi się bardziej niż jego debiut. Czuję jednak pewien niedosyt. Mam wrażenie, że nie wykorzystał całego swojego potencjału. W utworach takich jak „Moonshine” czy „Gorilla” pokazuje, że nie obchodzi go muzyka popularna. Z drugiej jednak strony serwuje „Locked Out of Heaven” lub chociażby „Young Girls”, które mają spory potencjał, by stać się hitami (ten pierwszy już zdobył szczyt Billboardu). Wiem jednak, że wokalista nie boi się postawić wytwórni. Mam też nadzieję, że kiedyś pokaże nam jeszcze więcej. Już czekam na kolejną płytę.

Ocena: 4/6
Najlepsze: Moonshine, When I Was Your Man
Najgorsze: Young Girls